Za nami WrestleMania, najważniejsza gala roku 2018, więc chyba czas omówić to, co zaserwowało nam na niej WWE. Jeśli nie oglądałeś, a zamierzasz to zrobić, to lepiej idź stąd.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Walk z kickoff nie będę oceniał, bo ich nie oglądałem, jeśli zaś chodzi o rezultaty, to przewidziałem zwycięstwo Cedrica w walce o pas Cruiserweight...i tyle. Hardy wygrywający Battle Royal - dla mnie spoko. Ciekawe, czy pójdzie za tym jakiś push dla niego. Zasługuje, tylko musi mieć lepszy booking. Co do Wyatta i jego pomocy mam mieszane odczucia, wolałbym jednak zmianę gimmicku w jego przypadku. A u kobiet...Naomi? Nie wiem dlaczego, może zrozumiem na najbliższych galach.

Openerek chyba spełnił zadanie. Dobra walka, panowie pokazali się z dobrej strony, może nie skradli show, ale myślę, że dobrze wprowadzili klimat WrestleManii. Spodziewałem się, że zwycięstwo odniesie Balor, wygrał jednak Rollins - nie mam nic do tego, też spoko wybór, jedyne czego chciałem to utraty pasa przez Miza, który nie może się wokół tego IC kręcić do końca życia, bo to się może znudzić nawet, jeśli mówimy o jednym z lepszych mówców w WWE.

Charlotte pokonuje Asukę. Czysto. Przez submission. Piękne. Co tu dużo mówić, jestem zajebiście usatysfakcjonowany z tej walki, przede wszystkim za sprawą jej rezultatu. Nie mogłem już patrzeć na Asukę i ten jej cały winning streak, a WrestleMania jest najlepszym momentem na jego przerwanie. Jakiś czas temu słyszałem, że Japonkę pokonać ma Ronda Rousey - tym bardziej się cieszę, że zrobiła to jednak Charlotte.

Wygranej Mahala w sumie się spodziewałem. Nawet nie wiem dlaczego. Czy mnie to cieszy? Średnio, wszak wiadomo, że Jinder wiele do zaoferowania nie ma. Niemniej i tak lepiej, że on, a nie Roode, który już był, a nie chcę odgrzewanego kotleta, i zdecydowanie lepiej, że on, niż Orton. Walka nie porwała, jedynie Rusev coś pokazywał. Roode jednak jest przeciętny i potrzebuje solidnego ringowo rywala, by pokazać się z dobrej strony. Mahal wiadomo, natomiast na temat postawy Randy'ego Ortona może lepiej, żebym się nie wypowiadał, żeby nie leciały tu bez potrzeby niecenzuralne słowa. Co boli najbardziej? To, że Rusev został odliczony, bo tam powinien być ten nudny, zblazowany kołek.

Mixed Tag Team Match to pozytywne zaskoczenie. Pomijając fakt dominacji kobiety nad czternastokrotnym (dobrze mówię?) mistrzem świata, co jest idiotyzmem, to jednak całościowo wypadło to całkiem znośnie, a to był mój murowany kandydat do crapu. Trudno oceniać postawę któregokolwiek z uczestników, bo sporo tam mieliśmy chaosu, mogę powiedzieć jedynie tyle, że Stephanie nie umie sprzedawać akcji. Wynik był oczywisty i w zasadzie tutaj inne zakończenie byłoby bullshitem. Ode mnie plus.

Walka o pasy Tag Team SD krótka, szczerze powiedziawszy po cichu na to liczyłem. Może chciałbym trochę dłuższego pojedynku, jednak podoba mi się dominacja Bludgeon Brothers. Harper i Rowan już długo czekają na należny im push i dobrze, że zostali obdarowani chociaż tymi pasami TT, no i oczywiście dominującym starciem nad nie byle kim. Bałem się, że wrócimy do scenariusza z New Day z pasami, a tego bym nie zdzierżył, podobnie jak kolejnego powrotu do ich programu z Usos z tytułami mistrzowskimi w tle.

Undertaker...możecie mnie zlinczować, powiedzieć, że jestem debilem, że zatrzymałem się w czasie osiem lat temu, ale nie obchodzi mnie to. Dla mnie to starcie to był OGROMNY plus. Nie będę ukrywał, że nienawidzę postaci Ceny, jego iluś tam tysięcy pasów mistrzowskich, nieustannej obecności w main eventach i tego parszywego, 4kidsowego gimmicku, który powoduje u mnie odruchy wymiotne. Może powinienem wygwizdać przebieg tego pojedynku, ale nie obchodzi mnie to. Dostałem squash na Cenie i to na samej WrestleManii. Czekałem na to niemalże od początku swojej przygody z wrestlingiem. Na dodatek z rąk Takera, a miesiąc temu myślałem, że Taker tę walkę przegra. Cóż...dla takich chwil warto żyć :D

W walce Daniela Bryana chciałbym powiedzieć, że spałem, ale nie mogę, bo wtedy akurat wkurwiałem się, że mi relacja szwankuje. Chociaż fakt, że do momentu wejścia Bryana było to po prostu usypiające. Szkoda, że Daniel wszedł dopiero na koniec, bo zdążył pokazać, że nie wyszedł z wprawy i jeszcze coś tam potrafi. No ale momentum i takie tam, tylko szkoda że momentum w tym przypadku zostało okupione dziesięcioma minutami nudnej walki.

Walka o drugi pas kobiet nie mogła być dobra i oczywiście taka nie była. Z tym zestawieniem trudno o coś innego. Można było liczyć, no nie wiem, na jakiś cash in Carmelli, czy coś (już nie będę tutaj przedstawiał bardziej kontrowersyjnych propozycji), jednak nic takiego nie miało miejsca. Mówi się trudno, szkoda. 10 minut to i tak za długo biorąc pod uwagę poziom. Teraz Nia została mistrzynią...nie wiem co myśleć. Pożyjemy, zobaczymy, ale na fajerwerki się nie nastawiam.

I przechodzimy chyba do największego rozczarowania gali, czyli "dream matchu". Jeśli ktoś liczył tutaj na pięć gwiazdek (jak ja), to łączę się w bólu. Jak dostaną trzy to i tak będzie za dużo. Niewiele widowiskowych akcji i przede wszystkim wolne, ślamazarne tempo przez cały pojedynek. Doszły mnie słuchy (konkretnie od Bryxa, także jeśli to nieprawda to Bryx się będzie tłumaczył), że panowie pierwotnie mieli dostać więcej czasu, jednak plany się zmieniły, za to Nakamura nie zgodził się na podkręcenie tempa, także nie pozdrawiam tego pana, oczywiście jeśli to prawda. Liczyłem bardziej na wygraną Japończyka (i szybkie zakończenie jego reignu), ale ostatecznie może to i lepiej, że pas zostaje przy AJ'u, który na pewno jest w stanie pokazać znacznie więcej jako mistrz aniżeli Shinsuke. Po walce heel turn Nakamury. Powiem szczerze, nie zrobiło to na mnie większego wrażenia. Nie kupuję postaci Nakamury, jak dla mnie on po prostu nie pasuje do WWE. Zupełnie nie kupiłem też programu między nim i Stylesem. Jak dla mnie to wyszło po prostu beznadziejnie, nie czułem w tym absolutnie żadnych emocji. Nie tak się podbudowuje dream matche. Nie tak się też je prowadzi. Zawód.

No i przechodzimy w zasadzie z deszczu pod rynnę, bo po największym rozczarowaniu dostajemy największy bullshit. Nie tylko na tej gali, największy bullshit w WWE nie pamiętam od kiedy, na pewno od zeszłorocznego Fastlane. Wystarczą na to tylko te słowa - dziesięcioletnie dziecko zostało mistrzem tag teamów największej federacji wrestlingu na świecie. I więcej na ten temat nie będę mówił, bo musiałbym tutaj użyć chyba kilkuset słów i wszystkie byłyby niecenzuralne. Co wy na to, Revival? Aaa no i zeszmacenie Strowmana poprzez robienie z niego jakiegoś babyface'owego pajaca. KRYMINAŁ.

Walka wieczoru. Co tu powiedzieć. Może zacznę od największego minusa tej walki, którą była oczywiście publika (która, nawiasem mówiąc, po prostu ssała pałę i to z grubsza podczas całej gali). Zero szacunku dla tych ludzi. Jeśli chodzi o samą walkę, to przebieg był dość przewidywalny, co mi się jednak nie podobało, to robienie z obu zawodników terminatorów, którzy są w stanie przetrwać tornado, atak nuklearny, uderzenie dziesięciu piorunów i przejechanie przez walec. Nie tędy droga, zwłaszcza, że Joe i Strowman skapitulowali po jednym F-5, a Roman po sześciu (a przynajmniej tak mówi Panter, bo ja się pogubiłem w tym liczeniu finisherów). Co do wyniku, to chyba będę musiał poczekać z osądem. W pierwszej chwili odezwała się u mnie niechęć do Lesnara, a zatem oczywiście ów wynik wygwizdałem. Z drugiej strony jednak kolejne zdobycie tytułu przez Romana raczej dobrze by się nie przyjęło, zresztą za dowód może posłużyć zachowanie tych prymitywów podczas całego pojedynku. Także w sumie dobrze, że Roman znowu nie dostał pasa, ale źle, że Lesnar go dalej trzyma. Czekałem na to, aż ktoś go zniszczy, a tu nic. Ile można czekać? Oczywiście Goldberg się nie liczy, ani żaden inny part timer (chociaż Goldberg jest najgorszy na świecie). Jeśli Lesnar nie straci pasa na następnym Raw, to ja już nie wiem kiedy. To straszna perspektywa, szczerze mówiąc wolałbym, żeby zniknął na zawsze.

Na ocenę ogólną u mnie za wcześnie, na plus na pewno Taker vs Cena, Charlotte vs Asuka i Mixed Tag. Na minus Styles vs Nakamura i oczywiście walka Strowmana. Dużo zaskakujących rezultatów, co cieszy (choć nie zawsze). Czekam na kolejne Raw, gdzie jest parę rzeczy do wyjaśnienia.